Powered By Blogger

20 Ağustos 2016 Cumartesi

Ümran bebek son olmayacak...

     Önce Aylan bebek, şimdi de Ümran bebek. İki fotoğraf da, yüreklerimizi dağlayan fotoğraflar arasına girdi. Ve her ikisini de, yaşadığımız sürece unutacağımızı sanmıyorum. Bu iki fotoğrafı gördüğümde de, “Bu ne biçim bir dünya?” dedim. Bu çocukların halleri ne böyle? İnsan olarak bu görüntüler vicdanlarımızı soluksuz bırakıyor, yaşamayı tatsızlaştırıyor, gönlümüzü bir sıkıntı fırtınasına sokuyor. “Artık bu son olsun” lafını söylemekten ve bu lafı boyna duymaktan bıktım. Çünkü söylemekle kalıyoruz. Daha dün, bu lafı hiç söylememişiz gibi, şimdi de Ümran bebeğin görüntüsü yüreklerimizi burktu. Benim artık bu işlerin düzeleceğine dair inancım kalmadı. Yok, biz insanların olduğu yerde çocuklara huzur, çocuklara mutluluk, çocuklara yaşama hakkı yok.


Ümran bebek, güncel, insanoğlu



                                   YAŞAMA AZMİNİ NASIL DUYACAK İNSAN?
     Çocuklar çocukça, ancak öteki dünyada yaşayabilecekler. Yahu, şu dünyada ey gafiller, alıp veremediğiniz nedir? Neyi paylaşamıyorsunuz? Neyin derdindesiniz? Bazen diyorum, hiç haberlere bakmasam mı? Her gün haberlerde, gazetelerde binlerce yapılan kötülükler gösteriliyor, yazılıyor. En azından insanlara olan inancımı daha da fazla kaybetmem. Ama yok. Artık kaybedilecek bir inanç bile bırakmadılar ortada. Her gün duyduğum bu iğrenç, bu kötü haberlerden, insanın psikolojisi bozuluyor ya. Sinirleniyor insan. Barut fıçısı gibi oluyor. Patlayacak yer arıyor. Böyle kötü bir dünyada insan, yaşama motivasyonunu nasıl sağlar sorarım size? Nasıl huzurlu olur böyle bir insan? Twitter’da, Facebook’da, Ümran bebeğin görüntüsü paylaşılıp duruluyor.
                                         DEĞİŞEN HİÇ BİR ŞEY OLMAYACAK
     Şimdi böyle bir durumda, gel de düşünme, gel de sinirlenme. Twitter’ı, Facebook’u tekrar açamıyorum, Ümran bebeği göreceğim diye. Çünkü biliyorum, çaresizim. O çocuğu kurtaracak elimde imkanım yok. Hadi bu haberden sonra, belki ona bir yardım eli uzanır da, kurtarılır oradan. Ama ya Ümran bebek gibi binlercesi, milyonlarcası. Onlar ne olacak? Onlar ne olacak söyleyeyim mi? Çoğu bu yaşamdan kopacak, gidecek. Çocukluklarını yaşayamayacak. Ve yine birkaç tanesinin fotoğrafı Ümran bebeğin, Aylan bebeğin olduğu gibi çekilecek. Yine tüm gazetelere manşet olacak. Haberlerde ilk sıralarda yer alacak. Facebook, Twitter’da, milyonlarca kere paylaşılacak. Ama sonuç? Yine hiçbir şey değişmeyecek. Belki o çocuk içinde bir yazı yazacağım, böyle umutsuzlukla dolu. Yine insan olmaktan utanacağız. Bunları, bizim ırkımızdan birilerinin yaptığını bilerek, başımızı öne eğeceğiz.

Foto kaynak: www.guncel724.com

Blog linki:yasamdanyazilar.blogspot.com


13 yorum:

  1. Keşke elimizden gelse de tek bir insanın canı yanmasa. Keşke insan olduğunu unutturmasa hiçbir şey insanlara .

    YanıtlaSil
  2. Ağlamaması, yüzündeki kanı eliyle silip ona bakışı....

    YanıtlaSil
  3. Cem kardeşim.Şok oldum.Daha evvel, geçen ay, her ay artık her gün şoktayım.Epeydir tv seyredemiyorum.Olayı anlamak için goggle'a baktım.Bir gazetenin yorum kısmına yazdıklarımı aynen geçiyorum.
    insanlık dönüşsüz akıl ve insaf kaybı sürecinde.Ümran bu çocukların sadece bir tanesi.Çocuklara bile acınmayan bir devri gördüğüm için üzgünüm.Allah vardır, inancıma sıkı sıkı tutunmaya çalışıyor ve çocukları koruması için Allah'a yalvarıyorum.Zira biz sadece her şeyde bir hikmet vardır diyebiliyoruz.Çocukların tüm acımasızlıkların kurbanı olmalarının hikmetlerini öğrenmek için bir an önce ölmek istiyorum.Dayanılır gibi değil ...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hissettiğiniz duyguları o kadar iyi anlıyorum ki. Çünkü o duyguları ben de yaşadım ve yaşıyorum. inanın hikmetleri çok büyük. Bu tür olaylarla ilgili dini kitaplar ve videolar izledim. Ama buna rağmen Ümran'ı görünce içim parçalandı. Ama daha kötüsü şu ki: Ümran bunu yaşayan son çocuk olmayacak.

      Sil
  4. Kayıtsız doğanlar ile başlamaz mı cehalet?
    Nefret kusarken, gözlerinden kan gelmez mi?
    Peki ya gerçeklerle yüzleşmek!
    Savaş meydanlarında anlatılmaz mı?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet, o çok acı gerçeklerle savaş meydanlarında yüzleşiyoruz kardeşim. Ama yüreğimiz kanayarak.

      Sil
    2. Uğur, zaten içlerimiz savaş meydanı gibiyken, bunları seyretmek ne kadar acıtıyor değil mi oğlum?Çok anlamlı dört satır.

      Sil
  5. Bu fotoğrafı ilk gördüğümde fark ettim ki sadece o çocuğun dış görünüşünü görüyorum, acaba içinden neler geçiyor; dünyası nasıl yıkıldı ve geri dönüşümü çok olacak ne yaralar aldı ruhu. Hep aç gözlülük, dünyanın hakimi olma içgüdüsü ve şizofren-paranoyak yeryüzünü sömürenlerin yüzünden bu çocuk bu halde...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ve maalesef dünya, bu şizofren ve paranoyakların yönetiminde. Bunlar dünyayı yönettikçe bu gibi içimizi acıtan görüntüler hep olacak.

      Sil
  6. Gözünü silip elindeki kana bakarak olan bitene anlam veremeyen çok masum bir melek. Bizi hiç affetmez umarım. Cem, bunu paylaştığın için teşekkür ederim :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O hareketi, hepimizin yüreğini dağladı Samet. Keşke böyle bir şey olmasaydı da yazmasaydık.

      Sil