Powered By Blogger

27 Eylül 2016 Salı

Bazen hayatı çözdüğümü sanıyorum...

     Ben bazı zamanlar, “Hayatı çözdüm” diyorum. Ama bunu demekle kalıyorum. Çünkü sonradan bakıyorum ki, hayatı çözememişim. Sadece hayatı çözdüğümü sanmışım. Bilmiyorum sizde benim gibi hissediyor musunuz? Anlatmaya çalıştığım olay, özel hayatımla ilgili de olabilir iş hayatımla ilgilide. Yani belli bir ayrımım yok. Bir olay karşısında davranışlarım, o olayla ilgili sorunun hemen çözülmesini sağlıyor. O olaydan yola çıkarak bu davranışımın, tüm olayların çözümünde işime yarayacağını düşünüyorum. Yani en başta dediğim, “Hayatı çözdüm” noktasına geliyorum. O andan sonra, hayatımın tüm aşamalarında o olay karşısında verdiğim tepkiyi veriyorum. Ama kısa süre sonra bir de bakıyorum ki. Yanlış alarmmış. Duvara toslayıp kalıyorum.

hayatı çözmek, yaşadıklarım, karaktere aykırı hareket etmek
En büyük yanılgılarımdan biri aslında

                                 BAŞARILI OLDUĞUM KÜÇÜK ALANLAR
     Dönüyor muyum en başa. Sonra başka bir olaydaki davranışımı tüm hayatıma adapte ediyorum. Onda da hüsrana uğruyorum. Sonra yine başa. Böyle bir kısır döngü gidip duruyor işte hayatımda. Bu gözlemlerimin tümden başarısız olduğunu söyleyemem. Hayatımın küçük parçalarına az biraz dokunuyor. İnsanlarla daha iyi iletişim kurmamı sağlıyor. Ama burda da başka bir sorun karşıma çıkıyor. O davranışı, hayatımın o alanında uygulama isteğim, takatim olmuyor. Bir ortama giriyorum mesela. O ortamın kendine göre kuralları var. Selam vermek, etrafındakilerle konuşmak gibi. Bunları daha önce bilmiyordum mesela. Gözlemlerin neticesinde öğrendim. Nasıl davranacağımı bilmeme rağmen, içimden o davranışları sergilemek gelmiyor. Havamda olmuyorum. Kendi kabuğuma çekiliyorum.
                            KARAKTERİMLE, DAVRANMAK İSTEDİĞİM KİŞİ
                                                   ARASINDA KALMAK
     Tam bu noktada başka bir soru yöneltiyorum kendime. O ortamda, o davranışları sergilemek istemememin nedeni, karakterim olabilir mi? Bazıları vardır. Ortamda her zaman aynı davranışı sergilerler. Ben öyle değilim. Beni kimi zaman şen şakrak görürsünüz. Kimi zaman da sessiz-sakin, kendi içine çekilmiş. Bana öyle geliyor ki. Karakterimin ruhuna aykırı hareket etmeye çalışıyorum. Karakterimin ruhuna aykırı hareket etmeyi, belli bir süre gerçekleştirebiliyorum. Ama an geliyor. Oynadığım bu oyun daha fazla gitmiyor. Omuzlarıma bindirdiğim yükü, artık omuzlarım kaldıramıyor. Böyle karmaşık duygular yaşıyorum işte. Yazarken de karmaşık mı yazdım bilemiyorum. Derdimi anlatabilmişimdir umarım. Aslında somut örnekler versem kendimi daha iyi ifade edeceğim de. O örnekler çok detay içerdiği için yazamıyorum.

14 yorum:

  1. Her ne kadar detay vermeden, üstün körü yazmış olsanız da anladığımı düşünüyorum. Dönem dönem ben de aynı psikolojiye bürünüyorum. Hayatınızın yoluna girmesi ve hayallerinizin gerçekleşmesi dileğiyle :)

    YanıtlaSil
  2. Bloğunun değişikliğinden zor yakaladım yazını CeM. Hepimiz biraz, bazılarımız aynen böyleyiz zaten. Gayet doğal gidip gelen haller bunlar. Muhasebeye geçmiş iç görün. Bunları maddelemen farkındalığındır, bence olumlu. Her şey gönlünce olsun :)

    YanıtlaSil
  3. Hepimiz ara ara böyle hissediyoruz bence.Bu hayatta olduğumuz sürece öğrenmemiz de devam edecek :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet, öğrenme hiç bitmeyen bir süreç. Teşekkürler yorum için :)

      Sil
  4. Geçmişten ders çıkarmak ya da geçmişte ki senle empati kurup şimdiki sene odaklanmak çok zor. O yüzden sorun sorunlar üstüne biniyor diyebilirim. Hayat.. .

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hayatın içinde bunlar var dediğin gibi. Ama bir nevi de iyi oluyor. Kendimizi tanıyoruz. Yorum icin teşekkürler.

      Sil
  5. Hayat bu. Birçok düğüm. Çözülenler, çözülmeyi bekleyenler. Herkes üç aşağı beş yukarı aynı şeyleri düşünür, yaşar. İnsanın bile anı anına uymadığına göre olayların uymaması normal. Ama şuna inanmak gerek, üstelen her şeyin sonucu istenilen sonuç oluyor erinde gecinde.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet, duygularımız anlık değişiyor. Dilerim hepimiz istediğimiz sonuçları elde ederiz hayatlarımızda. Yorum icin teşekkürler.

      Sil
  6. Kendi tanımlamana yardım etmek için arada Ben ne istiyorum demelisin Bana çok çok olan durumlarda istediklerimi yaparım. Zaten çözüm çözümsüzlük hepsi bizim içimizde arada Ceee yapıyor. Birazda kurallar ve toplumun bizlere dayattıkları durumlar Bunu yapmak zorundasın Bu böyle olmak zorunda Yoksa cici kız olmazsın kötü çocuk olursun gibi gibi uzayan durumlar aslında Sadece hayatta ben ne istiyorum Bunu ben hep yaparım ve sonuçlarına kendim katlanırım.
    Hayatta ne mutlu eder seni ve bunun akabininde göze aldıklarının sorumluklarını kaldırabilirmisin????

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sorumluluk gözümü korkutuyor. Aslında hep soruyorum kendime, "Beni ne mutlu eder?" diye. Gerçi herkes soruyordur bunu. Son dönemde yaşadıklarım tecrübe oldu bana. Artık adımlarımı daha sağlıklı atmaya çalışıyorum. Biraz daha kendimi tanıdım bu dönemde. Yorumun için çok çok teşekkürler.

      Sil
  7. Çok uzun zamandır, bana bu kadar yakın gelen bir yazı okumamıştım.Benim de her insan gibi yalpaladığım, çamura battığım anlar oldu.Ortamına göre karakterime sırtımı çevirdiğim ve bunun yüzünden kendimle sıkça ettiğim iç kavgalarım...Ve ben uzun süredir, hayatın çözümlenecek kadar uzun olduğunu, aynı zamanda, yaşamımız süresince aynı karakteristik özellikleri gösterecek kadar da durgun olduğunu düşünmüyorum.Şu hayat dediğimiz şey, yalnızca şu andan ibaret.Aldığımız nefesten ibaret.Bu yüzden ben derim ki, biz hayatı çözmeyelim, yaşayalım.Önümüze gelen her sorunu, o andaki şartlarla değerlendirip üstesinden gelelim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Geçmişe ve geleceğe bakmadan, sadece o anı yaşamak o kadar zor ki. Yapabilene ne mutlu. Bazen bende sizin gibi düşünüyorum, "Hayatı çözmeye uğraşma, yaşa" diye. Ama çok da başarılı olduğumu söyleyemem. Yorum için teşekkürler.

      Sil