Powered By Blogger

14 Eylül 2015 Pazartesi

Pazartesi sendromum varrrrr...

   Evet. Beyler, bayanlar. Haykiriyorum, "Pazartesi sendromum varrrr". Koskoca bir pazar tatilinden sonra sabahin korunde kalk. Ustunu giyin. Offff, offfff. Bir insanda pazartesi sendromu niye olur ki? Sizin bu konuda varsa bi cevabiniz, buyrun yorum bolumune. Tartisalim, konusalim. Su pazartesi sendromunu didik didik edelim. Bu millet niye her pazartesi boyle diye.
           BU YAZiYi DURAKTAN
                   YAZiYORUM
    Ozellikle durakta yazmayi tercih ettim. O duyguyu, o sendromu zirvede yasarken, sicak sicak yazmak istedim bu duygulari. Aklima su soru da geliyor, "Acaba sevdigim bi meslegi yapsaydim, yine de pazartesi sendromu yasar miydim?". Bu yaziyi okuyan, sevdigi meslegi yapan sansli kisilerden biriyseniz. Ozellikle sizden rica ediyorum. Bu soruyu cevaplayalim. Gercekten merak ediyorum. Sevdigim meslegi yapsam, pazartesi sendromunu yasamam gibi geliyor bana.
        OGLEDEN SONRA GECiYOR
    Hele o ise ilk baslayis ani var ya. Orada bi yuzumu gorseniz. "Yuzun sirke satiyor" dersiniz. Disardan oyle. Peki ya icerden? icerisi karisik. Homurdanmalar, bagirmalar. Psikolojik bi savas. Ama sonra sonra, zaman ilerledikce, kan degerlerim normale donuyor. Cikan tansiyonum iniyor. Bu dedigim olaylar ogleden sonra oluyor. Oyle ya da boyle, bir pazartesi sendromunu daha atlatmis oluyorum.
          YA DA FAZLA KASMAYiN
    Yani. Sonucta kassaniz da bi sey degismeyecek:)) Kucuk mutluluklar bulun kendinize. Öyle atlatmaya calisin. (Simdi de psikolog yanim tuttu:)) iste bloglamayi bu yuzden seviyorum. Kafana gore takiliyorsun. E bu kadar lak lak yeter. iyi pazartesi sendromlar herkese:))

Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com



  
          


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder