Powered By Blogger

25 Eylül 2015 Cuma

Bayram sevinci...

    Bir farklilik oldugu otobusten belli. Bindigim otobus tika basa dolu. Her bayram boyledir otobuslerimiz. Hosuma gitmiyor da degil bu durum. Otobuste calan telefonlar, adeta,"Nerde kaldin diyorlar?". "Geldim, geldim. Otobusteyim. 15 dakikaya ordayim" lar. Belli. Bayram sevinci yasanacak. Belki cok yakin bi arkadasiyla. Belki de canindan cok sevdigini soyledigi sevgilisiyle. Ben insanlari seyretmeyi seviyorum. Akip giden hayati goruyorum onlarda.
               DUZCE MERKEZ
                TiKLiM TiKLiM
    20-25 dakikalik bi yolculuktan sonra Duzce'deyim. Cilimli ile Duzce arasi normalde 20 dakikadir. Ama otobusun kirmiziya takilma, yolcu bindirme gibi durumlara bagli olarak, bu sure de degisiyor tabi. Otobusten iner inmez hemen kalabalik carpiyor gozume. Ayni zamanda otobusten inen herkes gibi bende, rahat bi nefes aliyorum. Otobuste tika basa olunca,  temiz havaya hasret kaliyor insan. Duzce Krempark Avm'nin yanindan,  yurumeye basliyorum merkeze dogru.
             MEDiTASYON GiBi
    Karinca gibi yogun insan toplulugu. Kimi sevgilisiyle, kimi arkadasiyla, kimisi de kalabalik arkadas gruplariyla dolasiyor. Cogunluk gencler tabi. Herkesin elinde artik bi organi haline gelmis cep telefonlari. Millet olarak bagimlisi olduk telefonlarin. Gulme sesleri geliyor. Bazisi da bayram bayram sevgilisiyle tartismis. Ona telefonda laf anlatmaya calisiyor. Tun bunlar bana meditasyon gibi geliyor. Seviyorum insanlari izlemeyi. Benim de bayram sevinci halim budur.

Blog linki : yasamdanyazilar.blogspot.com

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder