Powered By Blogger

12 Ekim 2014 Pazar

Kime niyet, kime kısmet...

       Düzce'ye Semih ve Bilal ile görüşmeye gitmiştim...Ama nerden bilebilirdim ki Ali Bozdemir ile buluşacağımı...Hayat işte...Sürprizlerle dolu.

       Otobüsten indim...Gittim avmnin önüne oturdum...Bizimkileri bekliyorum...Birden telefonum çaldı..."Heralde bizimkilerdir" dedim...Bir baktım ki ekranda Ali Bozdemir yazıyor.

       "Şu anda Düzce'deyim" demez mi...İlk anda ne yapacağıma karar veremedim...Yine fobim depreşti...Bizimkilerle buluştuktan sonra durumu açıklar sonra Ali'yle buluşurum diye düşündüm...Telefonu öyle kapattık.


askerlik arkadaşıyla buluşma
foto kaynak: unsplash.com

       Baktım bizimkiler gelmiyor..."Hem de çocuk buralara kadar gelmişken görüşmemek olmaz" diye düşündüm...Bizimkiler geldiklerinde beni bulamayacaklardı..."Nerdesin" diye aradıklarında "Durumu açıklarım" diye düşündüm...Aynen de öyle oldu...Aradım Ali'yi...Buluştuk.

       Askerden sonra ilk defa Ali ile görüştük...Askerlik biteli 6 ay oldu...6 aydan sonra ilk kez...Sarıldık...Ali Bozdemir karşımda...Düzce'deydi...Benim memleketimde...Askerdeyken böyle bir şey olacağını söyleseler inanmazdım.

       Ali'yi zayıflamış gördüm...Bu arada gözlüklenmiş...Askerdeyken maç izlerken takıyordu gözlüğünü...Şimdi devamlı takmaya başlamış...Astigmat varmış onda da...Bir kulağında da küpesi vardı...Saçları askerdekinden biraz büyüktü...Kirli sakal bırakmış...Tam dört dörtlüktü yani...İşte ben böyle bir tarzımı bulamadım.

       Ben hep geriden geliyorum zaten...Hep arkadaşlarım önce ilkleri yaparlar...Ben onları takip ederim.

       Not: Daha sonra neler oldu anlatmaya devam edeceğim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder